2 Domine, ne in furore tuo arguas me
neque in ira tua corripias me.
3 Miserere mei, Domine, quoniam infirmus sum;
sana me, Domine, quoniam conturbata sunt ossa mea.
4 Et anima mea turbata est valde,
sed tu, Domine, usquequo?
5 Convertere, Domine, eripe animam meam;
salvum me fac propter misericordiam tuam.
6 Quoniam non est in morte, qui memor sit tui;
in inferno autem quis confitebitur tibi?
7 Laboravi in gemitu meo,
lavabam per singulas noctes lectum meum;
lacrimis meis stratum meum rigabam.
8 Turbatus est a maerore oculus meus,
inveteravi inter omnes inimicos meos.
9 Discedite a me, omnes, qui operamini iniquitatem,
quoniam exaudivit Dominus vocem fletus mei.
10 Exaudivit Dominus deprecationem meam,
Dominus orationem meam suscepit.


Lord, do not condemn me in your fury:
do not destroy me in your anger.
Take pity on me, Lord, for I am sick;
heal me, Lord, for my bones are in disarray.
My spirit is deeply disturbed,
and you, Lord – how long?
Turn to me, Lord, rescue my spirit:
in your pity, save me.
If I die, how can I praise you?
Can anyone in the underworld proclaim your name?
I struggle and groan,
soak my bed with weeping night after night;
my eyes are troubled with sadness:
I grow older as my enemies watch.
Leave me, all who do evil,
for the Lord has heard my voice as I wept.
The Lord listened to my prayer,
granted me what I asked.

(Psalms 6:2-10 Neovulgate)